Laur Technologii Przyszłości 2023
za zasługi w działalności państwowej publicznej i organizacyjnej dla rozwoju przemysłu zaawansowanych technologii
Ewa Mańkiewicz-Cudny jest absolwentką Wydziału Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego. Członek Stowarzyszenia Elektryków Polskich (SEP), Klubu Złotego Inżyniera, Towarzystwa Kultury i Historii Techniki (TKiHT), Akademii Inżynierskiej w Polsce. Już na studiach rozpoczęła upowszechnianie nauki i techniki, podejmując pracę w popularnym w latach 70-ych XX w. miesięczniku „Horyzont Techniki”. Jest członkiem założycielem Towarzystwa Kultury Technicznej (obecnie Towarzystwa Kultury i Historii Techniki) – członka Federacji Stowarzyszeń Naukowo Technicznych NOT, reprezentującej ok. 100 tys. polskich inżynierów, zrzeszonych w 40 stowarzyszeniach.
W NOT – największej technicznej organizacji pozarządowej pełniła funkcje: wiceprzewodniczącej Komisji Rewizyjnej oraz przez trzy kadencje (1999-2008) wiceprezesa ZG FSNT-NOT, od grudnia 2008 r. jest prezesem FSNT-NOT. W 2021 r. została wybrana po raz czwarty prezesem FSNT-NOT. Ma doświadczenie w kierowaniu zespołami ludzkimi z umiejętnością nawiązywania kontaktów międzyludzkich i tworzenia koleżeńskiej atmosfery w społeczności technicznej. Ma znaczący udział w działaniu zwiększającym prestiż FSNT NOT i znaczenie środowiska technicznego w kraju. Jest osobą znaną i poważaną w środowisku technicznym i naukowym, jak również we władzach kraju, administracji rządowej oraz organizacjach pozarządowych.
Wiele energii i działań skierowała na podniesienie prestiżu zawodu inżynierskiego, ma szczególne zasługi w promowaniu twórców techniki i wynalazców. Pomysłodawczyni – inicjatorka i realizatorka organizowanego od 1994 r. prestiżowego w środowisku technicznym plebiscytu redakcji „Przeglądu Technicznego” i FSNT-NOT o tytuł Złotego Inżyniera. Zainicjowała zorganizowanie stowarzyszenia Klub Złotego Inżyniera PT, do którego wchodzą laureaci plebiscytu. Pełni w nim funkcję prezesa.
Była redaktor naczelna czasopisma „Przegląd Techniczny” (1989-2020), najstarszego polskiego czasopisma społeczno-technicznego wydawanego od 1866 r. Z jej inicjatywy dodano czasopismu podtytuł „Gazeta Inżynierska”.
Autorka ponad 300 artykułów upowszechniających problemy nauki i techniki, poświęconych innowacyjności, twórczości technicznej, promujących polską myśl techniczną i wybitnych twórców techniki. Przemysł poznała pracując w Zjednoczeniu Przemysłu Automatyki i Aparatury Pomiarowej „MERA”.
Organizatorka wielu konferencji, sympozjów i seminariów poświęconych high-tech, m.in.: optoelektronice, sztucznej inteligencji, Przemysłowi 4.0, efektywności energetycznej oraz społecznym uwarunkowaniom postępu technicznego. Wcieliła w życie współdziałanie z macierzą polskich inżynierów pracujących i mieszkających poza granicami kraju. Współorganizatorka zwoływanych od 1996 r. sympozjów „Polacy Razem” dla inżynierów z polonijnych stowarzyszeń technicznych. Po sukcesie 5 edycji tych sympozjów, przekształciły się one w Światowe Zjazdy Inżynierów Polskich.
Była główną organizatorką pięciu Światowych Zjazdów Inżynierów Polskich. Na Zjazdy te przyjeżdżają polscy inżynierowie z: Kanady, Stanów Zjednoczonych, Australii, Litwy, Austrii, Grecji, Niemiec, Francji, Szwajcarii, Wielkiej Brytanii.
Zainicjowała obchody Światowego Dnia Inżyniera, zaktywizowała współpracę NOT na arenie międzynarodowej w FEANI i WEFO, organizując udział polskich delegacji w WEC – Światowych Kongresach Inżynierów (WEC – World Engineering Convention).
Odznaczona wielokrotnie odznaczeniami państwowymi m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
Ryszard Pregiel prof. nadzw. dr hab. inż, elektronik i matematyk, habilitacja w zakresie automatyki i robotyki (Politechnika Wrocławska, 1979). Odbył kilka długoterminowych staży naukowych i zawodowych za granicą m.in. w Massachusetts Institute of Technology, Wyższej Moskiewskiej Szkole Technicznej im. Baumana, Bell Telephone Laboratories (USA) i Control Data Corporation (USA). Jest autorem i współautorem podręczników akademickich, książek i licznych artykułów naukowych. Pracę naukowo-dydaktyczną rozpoczął (1961) w Politechnice Wrocławskiej. Następnie pracował w Uniwersytecie Śląskim, Uniwersytecie Ekonomicznym w Katowicach i Akademii WSB w Dąbrowie Górniczej, pełniąc szereg funkcji m.in. kierownika katedry informatyki, dziekana Wydziału Informatyki i prorektora ds. nauki.
W całym okresie swojej kariery zawodowej łączył działalność naukowo-dydaktyczną z pracą w przemyśle, m.in. pełnił funkcję dyrektora Instytutu Systemów Sterowania, naczelnego dyrektora Centrum Naukowo-Produkcyjnego Systemów Sterowania w
Katowicach, prezesa Zrzeszenia Przemysłu Automatyki i Aparatury Pomiarowej MERA w Warszawie, prezesa zarządu spółki Investel International i wiceprezesa Radomskiej Wytwórni Telekomunikacyjnej S.A. Jest autorem wielu rozwiązań konstrukcyjnych i projektów technologicznych. W latach 1985-1990 był podsekretarzem stanu w Komitecie Nauki i Postępu Technicznego odpowiedzialnym za gospodarkę Centralnym Funduszem Wspomagania Wdrożeń. Jest członkiem wielu komitetów, stowarzyszeń i redakcji naukowo-technicznych m.in. był przez dwie kadencje członkiem Komitetu Informatyki PAN, członkiem Komitetu Badań Kosmicznych PAN i prezesem Stowarzyszenia Inżynierów Telekomunikacji. Za swą działalność został odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Odznaką Zasłużony dla Województwa Śląskiego oraz wyróżniony szeregiem nagród, w tym międzynarodowych, i tytułem Honorowego Złotego Inżyniera.